Okolinsko upravljanje i razvoj komunalne infrastrukture 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 16 | Nivo: Mašinski fakultet

FAKULTET POLITIČKIH NAUKA
OKOLINSKU UPRAVLJANJE I RAZVOJ
KOMUNALNE INFRASTRUKTURE
Priroda i okoliš, definicije i razlike
Prirodu čini neživi i živi svijet. Sve do postanka čovjekovog društva, priroda se razvijala spontano – pod dejstvom prirodnih promjena (kosmičke, geološke i klimatske promjene). Društveni sistem, nastao na podlozi prirodnog sistema, ima svoja pravila razvoja. Društveni sistem nije podsistem prirode. To su dva različita sistema, koji se prožimaju – među njima vladaju dijalektičko jedinstvo i suprotnosti. Društveni sistem se razvija preko ekonomskog sistema. Tržište, koje je osnov ekonomskog sistema, nije samo prostor ponude i potražnje, njime upravlja politički sistem. Tako su se nad prirodnim sistemom izgradili društveni, ekonomski i politički sistemi. Svi oni zajedno čine okoliš/okolinu/životnu sredinu/okruženje (engl. Environment). Ovi sistemi se nalaze u izraženom konfliktu, zbog načina na koji društvo ostvaruje svoj razvoj.
Osnovne karakteristike organizacije društva su postojanje:
Proizvodnog i
Potrošačkog sektora.
Proizvodni sektor uzima sirovine iz zemlje i koristi prirodne procese, a zatim ih pretvara u proizvode, koje prosljeđuje potrošačkom sektoru. Oba sektora odlažu u prirodu ono što im je nepotrebno (otpad). Za sve ove, i njima povezane aktivnosti (npr. saobraćaj, trgovinske ili upravne djelatnosti), potreban je prostor.
Sa stanovišta ljudske vrste i njenog društvenog organiziranja, priroda pruža čovjeku četiri osnovne vrste usluga:
Priroda je izvor sirovina (sve ljudske aktivnosti započinju ekstrakcijom sirovina iz prirode – na primjer poljoprivreda, korištenje voda, rudarstvo);
Priroda osigurava prostor za obavljanje ljudskih aktivnosti;
Prirodne procese (npr. padavine, tečenje rijeka, sijanje sunca) čovjek koristi u svom privrednom sistemu, kao i urbanizaciji;
Priroda je odlagalište otpada.
Uticaj na okoliš i zaštita okoliša
Uticaj na okoliš je svaka izmjena u okolini, bila nepovoljna ili korisna, koja potpuno ili djelimično proizilazi iz aktivnosti neke organizacije, proizvoda ili usluga. Prema veličini uticaja, mogu se razlikovati tri grupe:
Fizički uticaji na okolinu (zagađivanje i otpad);
Uticaji na eko-sisteme; i
Uticaji na socio-kulturnu okolinu;
ali su suštinski svi oni međusobno povezani (tj. isprepleteni).
Odnos čovjeka prema okolišu, od industrijske revolucije do danas, prošao je kroz tri faze:
Zaštita okoliša (praćenje uticaja zagađene vode, zraka i zemljišta na ljude, biljke i životinje, te ograničenje zagađivanja iz izvora po jedinici mase otpadnih voda ili izduvnih gasova, i ograničenje zagađenosti ambijentalnog zraka, ili rijeka i jezera);
Upravljanje zagađivanjem – sprječavanje/prevencija (predviđanje uticaja na okoliš novih postrojenja, te izbor njihove lokacije i parametara ispusta, tehnološki razvoj); i
Održivi razvoj, težnja za postizanje kompatibilnosti između društveno-ekonomskog razvoja i prirodnih zakonitosti i procesa, koji se danas u svijetu pokušava uvesti u praksu.
Svaka nova generacija pristupa okolišu sadržava u sebi prethodnu generaciju.
Svemu ovome prethodio je princip ignoriranja okoliša, i/ili „zagadi pa bježi“.

---------- OSTATAK TEKSTA NIJE PRIKAZAN. CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]